تحقیقی در مورد شروط جزایی در عقد با فرمت ورد و حجم 13 صفحه تهیه و تنظیم شده است. این تحقیق به بررسی شرایط جزایی که در عقد وجود دارند، پرداخته و تلاش دارد تا نکاتی را در این زمینه به شفافیت بیشتری برساند. از جمله موضوعاتی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است می توان به تعریف شرایط جزایی، انواع شرایط جزایی، نحوه اثربخشی آنها و همچنین رویکردهای مختلف قانونی در این زمینه اشاره کرد.
شرط اصولا به شرط تكوينى ذاتى و شرط اعتبارى جعلى تقسيم مىشود، زيرا ربط و ارتباط بين دو چيز گاهى حقيقى و ذاتى است و در خلقت آنها وجود دارد به طورى كه دست جعل و اعتبار به آن راهندارد و قابل وضع يا رفع نيست مانند رابطه بين آتش و حرارت. گاهى ارتباط دو چيز، اعتبارى و جعلى است و تابع اراده جاعل و تعريف اوست.
شرط اعتبارى جعلى خود تقسيمات مختلفى دارد:
اول – تقسيم به اعتبار جاعل و منشا شرط:
الف – شرط عقلى، مانند شرط قدرت براى انجام تكليف.
ب – شرط عرفى و عقلايى، مانند شرط ماليت داشتن عوضين در عقد بيع.
ج – شروط شرعى از قبيل:
-شروطى كه موجب جواز تصرف مىشوند، مثل قصد در عقد، زيرا عقد تابع قصد است.
-شروطى كه صحت عقد، وابسته به آن است، مثل رضايت متعاقدين.
-شروطى كه تكليف شرعا، به آنها بستگى دارد، مثل بالغ و عاقل بودن.
د – شروط متعاقدين ، يعنى شروطى كه دو طرف عقد بر آنها توافق مىكنند. اين گونه شروط را جعلى يا وضعى گويند و در برابر شروط شرعى قرار دارند.
دوم – تقسيم به اعتبار مورد و گستره آن:
الف – شرط عام: اين گونه شروط در تمام موارد تكليف وجود دارد، مانند بلوغ، عقل و اختيار.
ب – شرط خاص: در برخى از تكاليف با لحاظ نمودن دليل خاص آن مورد وجود دارد، مانند شرط بودن قبض براى بيع صرف و سلف.
سوم – تقسيم بر اساس تاثير شرط در متعلق خود:
الف – شروط صحت: شروطى كه در اصل صحت عقد، دخيل است و در صورت عدم تحقق اين شروط، عقد اساسا فاسد مىباشد، مانند شرط معلوم بودن عوضين در عقد بيع.
ب – شروط لزوم: شروطى كه پس از انعقاد عقد صحيح، در لازم بودن آن، دخيل هستند مانند شرط عدم خيار براى طرفين در عقد.
چهارم – تقسيم شرط به لحاظ متعلق آن:
الف – شرط وصف، مانند شرط باسواد بودن كارگر.
ب – شرط نتيجه، شرطى است كه پس از انعقاد عقد در صورت تحقق متعلق آن به طور خود به خود ايجاد مىگردد، مانند شرط وكيل بودن زن از جانب مرد براى طلاق خود در صورتى كه مثلا مرد به طورمتوالى شش ماه نفقه زوجه را نپردازد، يا تمليك عين معين از سوى مشروطله.
ج – شرط فعل، مانند شرط دوختن لباس يا آموزش نوشتن.
پنجم – تقسيم شرط به لحاظ استقلال يا وابستگى:
الف – شرط ابتدايى كه عبارت است از تعهد ابتدايى و اصطلاحا «وعده» ناميده مىشود.
ب – شرط ضمنى كه عبارت است از تعهدى كه با عقدى ديگر مرتبط باشد.
ششم – تقسيم شرط به لحاظ تصريح يا عدم تصريح به آن:
الف – شرط صريح: شرطى است كه به طور صريح در ضمن عقد آمده باشد.
ب – شرط ارتكازى ضمنى، مانند شرط سالم بودن مبيع.
ج – شرطى كه عقد بر اساس آن شكل گرفته و مبناى عقد مىباشد.
تقسيم بندىهاى ديگرى در مورد شرط وجود دارد كه چون اهميت چندانى ندارد، از بيان آنها خوددارى مىكنيم.
- شروط وضعى (قراردادى) همانطور كه گفته شد، شروط وضعى، شروطى هستند كه دو طرف عقد بر آن توافق كردهاند و در ضمن عقد به آن ملتزم و متعهد شدهاند. شروط وضعى دو گونهاند:
الف – شرط خيار و حق فسخ عقد كه اصطلاحا اين گونه شرط را «شرط خيار» يا «خيار شرط» مىگويند، چون اين گونه خيار به سبب شرط ضمن عقد محقق مىشود.
ب – قرار دادن هر شرط ديگرى از شرط خيار كه چنين مواردى در منابع فقهى تحتعنوان «باب الشروط» بيان مىشوند. شرط جزايى (جبران خسارت) از جمله اين شروط است.
چارچوب كلى صحت و نفوذ شرط براى صحيح بودن شرط و لزوم وفاى به آن چند چيز بايد مراعات گردد:
1. شرط، ذاتا و فى نفسه جايز باشد، بنابر اين جايز نيست كسى چيزى را به ديگرى بفروشد به شرط اين كه خريدار فعل حرامى مرتكب شود، مانند آن كه كسى انگور را بفروشد به شرط اين كه خريدار آن رابه شراب تبديل كند. يا كسى، ديگرى را در روز ماه رمض
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.